نعمان بن بشير از اصحاب رسول خدا (ص) است منتها در جنگ صفين با معاويه و از


اتباع او بود و لذا معاويه او را بفرمانداري كوفه منصوب نمود، و يزيد هم وي را ابقاء كرد و در فتنه ابن زبير هم والي حمص بود و با مردم آن سامان به جنگ پرداخت عبدالله بن مسلم پس از انتقاد از روش نعمان نامه اي به يزيد بن معاويه نوشت و جريان ورود مسلم بن عقيل به كوفه و بيعت مردم را به او گزارش نمود ضمنا متذكر شد كه نعمان مرد ضعيفي است يا اين كه خود را به ناتواني مي زند، اگر به كوفه نيازمندي حكمران مقتدري بفرست تا امر تو را تنفيذ وبا دشمنانت مثل تو عمل كند، عمر بن سعد بن ابي وقاص و عمارة بن وليد بن عقبه هم نظير نامه عبدالله براي يزيد نوشتند.

يزيد با سرجون رومي كه از غلامان معاويه بود و در زمان حيات معاويه موقعيت و مقام والائي يافته بود به مشورت پرداخت.

سرجون گفت: پدرت طبق عهدنامه اي حكومت كوفه را هم به عبيدالله بن زياد واگذار كرد لكن قبل از تنفيذ آن مرد، تو نيز چنين كن و كوفه و بصره را به عبيدالله زياد واگذار يزيد رأي سرجون را پذيرفت در حاليكه با عبيدالله ميانه خوبي نداشت، سرانجام نعمان بن بشير از كوفه بركنار، و عبيدالله بن زياد به جاي او منصوب گرديد يزيد نامه اي به ابن زياد نوشت كه پسر عقيل به كوفه رفته و مردم اطرافش گرد آمده اند با رسيدن اين نامه خود را به كوفه برسان و به هر حيله و نيرنگي شده پسر عقيل را به چنگ آور و او را در بند كن يا بكش يا او را از كوفه بيرون كن و السلام و نامه را به وسيله مسلم بن عمرو باهلي همراه ابلاغ حكومت كوفه براي عبيدالله زياد فرستاد [1] .