ابن عباس روايت مي كند: قال علي لرسول الله صلي الله عليه و آله: يا رسول الله انك


لتحب عقيلا؟ قال: اي و الله اني لاحبه جبين: حبا له و حبا لحب ابي طالب له و ان ولده لمقتول في محبة ولدك، فتدمع عليه عيون المؤمنين، و تصلي عليه الملائكة المقربون، ثم بكي رسول الله حتي جرت دموعه علي صدره ثم قال: الي الله أشكو ما تلقي عترتي من بعدي.

«علي عليه السلام به رسول خدا صلي الله عليه و آله عرض كرد: اي رسول خدا عقيل را دوست مي داري؟ رسول خدا فرمود: آري به خدا او را از دو جنبه دوست دارم يكي به خاطر خودش و ديگري بخاطر اين كه ابوطالب او را دوست مي داشت همانا پسرش مسلم به خاطر محبت و دوستي فرزندت (حسين) در راه او كشته مي شود و بر شهادت او مؤمنين اشك مي ريزند و فرشتگان مقرب بر او درود مي فرستند سپس رسول خدا آن چنان گريست كه اشكهايش بر سينه مباركش فروريخت آنگاه فرمود به خدا شكايت مي برم از آنچه كه بر عترت من بعد از من مي گذرد» [1] .