امام حسين (ع) براي بزرگان و اشراف بصره مانند مالك بن مسمع و احنف بن قيس و يزيد بن مسعود نهشلي و منذر بن جارود عبدي و مسعود بن عمر ازدي نامه اي بدين شرح نگاشت:

خدا محمد صلي الله عليه و آله را بر جميع مخلوقاتش برگزيد و به پيامبري وي را گرامي داشت و به رسالت خود اختيار و انتخاب نمود سپس او را به سوي خود برد و بدرستي كه او ناصح بندگان خدا بود و آنان را پند و اندرز داد و ابلاغ رسالت فرمود و ما از اهل بيت او و اولياء و اوصياء و وارثان اوئيم و به مقام و جانشيني او از ديگر مردم سزاوارتريم متاسفانه گروهي بر ما تاختند و حق ما را غصب نمودند و ما براي آن كه تفرقه ايجاد نشود خاموشي برگزيديم در حالي كه مي دانيم كه ما شايسته ترين به اين منصب، و خلافت حق مسلم ما است بنابراين فرستاده ام را با اين نامه به سوي شما روانه مي كنم و شما را به كتاب خدا و سنت پيامبر دعوت مي نمايم كه همانا سنت پيغمبر مرده و بدعت جايگزين آن گرديده است پس اگر دعوتم را اجابت كنيد و امرم را اطاعت نماييد شما را به راه رشد و صلاح رهبري خواهم كرد.

امام نامه را به سليمان مكني به ابارزين سپرد تا به آنها برساند [1] .