در اين وقت يعني هنگام مرگ معاويه، وليد بن عتبة ابي سفيان پسرعموي يزيد فرماندار مدينه و عمرو بن سعيد بن عاص فرماندار مكه و عبيدالله بن زياد والي بصره و نعمان بن بشير انصاري والي كوفه بودند، يزيد بمحض آن كه به جاي پدر نشست به پسرعمويش وليد بن عتبه نوشت كه معاويه هلاك شده و او را دستور داد از مردم مدينه براي وي بيعت بگيرد و در نامه كوچكي هم نوشت كه حسين و عبدالله بن زبير و عبدالله بن عمر را احضار نموده و از آن ها بيعت بگير و اگر بيعت نكردند آن ها را گردن بزن و سرشان را براي من به شام بفرست و وصيت و سفارش پدرش را درباره پرهيز از كشتن حسين (ع) ناديده گرفت.

چون نامه يزيد به وليد رسيد از مرگ معاويه ناراحت گرديد و به سراغ مروان فرستاد و او را احضار و نامه را با او در ميان نهاد و به مشورت پرداخت مروان گفت مصلحت را در اين مي بينم كه آن ها را بخواهي و قبل از اينكه از مرگ معاويه با خبر شوند از آنها بيعت


بگير و اگر بيعت نكردند گردنشان را بزن زيرا اگر از مرگ معاويه آگاه شوند هر يك به سوئي خواهند رفت و در آن جا اعلان مخالفت مي كنند و مردم را به بيعت خود مي خوانند.