سكوت امام حسين در زمان امام مجتبي به خاطر آن بود كه حضرت مجتبي را امام بر خود مي دانست و مخالفت با او را جايز نمي شمرد و پس از شهادت آن حضرت نيز تا زماني كه معاويه در قيد حيات بود حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام به احترام عهدي كه امام حسن با معاويه بسته بود سكوت اختيار نمود، اما با فوت معاويه و روي كار آمدن يزيد كه بر خلاف مواد عهدنامه بود: كه معاويه حق ندارد براي خود جانشين تعيين كند، امام حسين (ع) عليه دستگاه طاغوتي يزيد قيام نمود.

چنان كه شيخ مفيد به نقل از كلبي و مدائني و ديگر مورخين گفته است: پس از رحلت امام حسن، شيعيان عراق به جنب و جوش افتادند و به امام حسين نامه نوشتند كه حاضرند معاويه را خلع نموده و با او بيعت نمايند ليكن امام حسين (ع) امتناع فرمود و متذكر شد كه بين او و معاويه عهد و پيماني است كه تا مدت آن منقضي نگردد نقض آن را جايز نمي داند و وقتي كه معاويه درگذشت نظر خود را اعلام خواهد داشت. [1] .