مسمع كردين از امام صادق عليه السلام روايت مي كند كه فرمود: مسمع، تو اهل عراقي آيا به زيارت قبر حسين مي روي؟ عرض كردم: نه من مرد مشهوري هستم از اهل بصره كه در نزد ما طرفداران خليفه زيادند و دشمنان ما از نواصب از اهل قبائل و غيره بسيارند و من ايمن نيستم كه به خليفه برسانند و مزاحم ما بشوند.

فرمود: آيا متذكر مصائب او مي شويد؟ عرض كردم: آري.

فرمود: آيا از ذكر مصائب حسين ناراحتي به شما دست مي دهد؟

عرض كردم: آري به خدا چشمانم پر از اشك مي شود كه اهل خانه مي بينند و از غذا


بازمي مانم.

حضرت فرمود: خدا اشكت را مورد توجه قرار دهد كه تو از جمله كساني به حساب مي آئي كه در مصائب ما جزع مي كند و به خوشحالي ما شاد و به حزن ما اندوهناكند، و بدان كه به هنگام مرگ پدرانم نزد تو حضور يابند و سفارش ترا به ملك الموت مي كنند و فرشتگان قبل از مردن آنچنان بشارتي به تو مي دهند كه چشمانت روشن گردد و علاقه و محبت فرشته مرگ بر تو بيش از علاقه مادر به فرزند است سپس اشك در چشمان مبارك امام حلقه زد و چشمان من هم اشكبار شد.

آنگاه امام صادق (ع) فرمود: مسمع، زمين و آسمان در موقع شهادت اميرالمؤمنين بر ما ترحم نموده و گريستند، و فرشتگان از زمين و آسمان بيشتر بر ما گريستند و از هنگام كشته شدن ما اشك هاي فرشتگان قطع نشده و كسي بر ما گريه نمي كند مگر آن كه قبل از خارج شدن اشك از چشمش مورد لطف و رحمت خدا قرار مي گيرد، اگر يك قطره از آن اشك ها در دوزخ افتد شعله هاي آتش دوزخ خاموش گردد و از حرارت و سوزندگي بازايستد.

سپس فرمود: كسي كه قلبش براي ما بدرد آيد در وقت مردن با ديدن ما خوشحال و فرحناك گردد و خوشحالي او ادامه خواهد داشت تا در نزد حوض كوثر به ما ملحق شود، و حوض كوثر هم با ورود دوستان ما خوشحال خواهد شد... [1] .