يكي از صفات بارز و سجاياي اخلاقي حسين عليه السلام اراده قوي و عزم راسخ و تصميم قاطع آن بزرگوار است كه اين خصلت را از جد گرامي خويش حضرت محمد بن عبدالله (ص) به ارث برده است كه پيامبر عظيم الشأن اسلام با اين قاطعيت بود كه توانست مسير تاريخ و مفهوم زندگي و معيار ارزش ها را عوض كند و يك تنه در برابر همه قدرت هاي شيطاني كه مي خواستند از گفتن كلمه الله جلوگيري كنند ايستاد و به عموي بزرگوار خود كه پيشنهاد مشركان را بر او عرضه نمود كه: محمد اگر حكومت مي خواهد او را بر خود حاكم مي كنيم و اگر هدفش ثروت است آن قدر ثروت به او بدهيم كه ثروتمندترين قريش گردد و اگر هدفش همسر است بهترين دختران قريش را به او تزويج مي كنيم پاسخ داد: و الله لو وضعوا الشمس بيميني و القمر بيساري علي ان اترك هذا الأمر ما تركته اموت او يظهره الله. «به خدا قسم اگر خورشيد را در دست راست و ماه را در دست چپم قرار دهند كه از راهم برگردم هرگز چنين نخواهم كرد تا آن كه در راه رسيدن به هدفم جان دهم يا آن كه خدا مرا پيروز گرداند».

حسين هم با همين قاطعيت در برابر قدرت و حكومت استبدادي اموي ايستاد و بدون


هيچ ترديد اعلان كرد: من با يزيد بيعت نمي كنم و با ياران اندك خود به ميدان جهاد قدم نهاد تا حق را آشكار و باطل را نابود سازد.

حتي در برابر ارتش نيرومند حكومت اموي هدف خود را تكرار و برنامه اش را به همگان اعلام كرد: لا اري الموت الا سعادة و الحيات مع الظالمين الا برما.

مرگ را جز سعادت و زندگي با ستمكاران را جز ملامت نمي بينم.

حسين عزيز براي رسيدن به هدف مقدسش با تمام افراد خانواده و ياران باوفايش به سوي ميدان مجد و شرف حركت كرد و به گفته ها و انتقادات بي حد دوستان كه خلاف تصميم قاطعش بود اعتنائي نكرد و راه رسيدن به فتح و پيروزي از طريق شهادت را به امت اسلامي نشان داد و خود نيز در اين مسير به شهادت رسيد [1] .