ابن عباس گويد: خدمت رسول خدا (ص) بودم. حسين عليه السلام روي زانوي راست پيامبر و ابراهيم پسر پيامبر روي زانوي چپ حضرت نشسته بودند، پيامبر گاهي حسين را مي بوسيد و گاهي ابراهيم را كه حالت وحي بر پيامبر دست داد پس از آن كه حالت پيامبر عادي شد فرمود: جبرئيل از طرف پروردگار بر من فرود آمد و سلام پروردگارم را ابلاغ كرد و گفت: خدا مي فرمايد: اين دو فرزند را براي شما باقي نمي گذارم بايد يكي را فداي ديگري نمائي پيامبر به ابراهيم نظر كرد و گريست. سپس فرمود: اگر ابراهيم بميرد فقط من محزون مي شوم، اما اگر حسين بميرد فاطمه محزون مي شود و پدرش علي پسرعمويم اندوهناك مي گردد و من نيز متأثر مي شوم، و من اندوه خود را بر حزن فاطمه و علي ترجيح


مي دهم، جبرئيل! ابراهيم قبض روح گردد، ابراهيم را فداي حسين كردم ابراهيم پس از سه روز بيماري وفات كرد، رسول خدا (ص) هر گاه حسين را مي ديد او را به سينه مي چسبانيد و مي بوسيد و لبان حسين را مي مكيد و مي فرمود: قربان كسي كه ابراهيم را فداي او كردم [1] .