يكي از كارهاي خطرناك حكومت اموي تحقير و اذلال و خوار ساختن مؤمنان مخصوصا شيعيان اميرالمؤمنين حضرت علي بن ابي طالب عليه السلام بوده است، و يكي از نشانه هاي اين تحقير داغ نهادن بر صورت و گردن برخي از شيعيان يعني همانطوري كه دام ها را به منظور شناسائي بر گونه و سر و گوش آن ها داغ مي نهند و يا غلامان زرخريد حبشي را به علامت بردگي با داغي نشان مي گذاشتند، با شيعيان و مؤمنين راستين و دوستان علي عليه السلام چنين مي كردند حسين (ع) قيام كرد و خون شريف خود و يارانش را در اين زمينه فدا كرد تا باب عزت و آزادي را بر روي آنان بگشايد و از اين كابوس خطرناكي كه حيات و زندگي آنان را در گرداب عميقي قرار داده است نجات بخشد، چنانكه در تاريخ ثبت است حجاج بن يوسف ثقفي گردن انس بن مالك و سهل بن سعد و دست جابر بن عبدالله انصاري را به جرم دوستي با علي (ع) داغ نهاد [1] .