مسلّم است هركس تاريخ قيام حسيني را مطالعه نمايد شيفته و دلباخته ي فداكاري و حق پرستي آن حضرت مي شود و براي او شكي باقي نمي ماند كه حسين مرد حق بود و براي حق قيام كرد و جان خود و عزيزترين ياران را در راه حق داد.

اگر كسي بخواهد بر اساس دشمني با اسلام و خاندان رسالت و ولايت، يا همكاري با سياست استعمارگران و پاره اي از خاورشناسان مزدور استعمار (مانند لامنس)، از بني اميه و يزيد دفاع نمايد يا با خرده گيريهاي مغرضانه از عظمت اين نهضت بكاهد و افراد بي اطلاعي را كه وارد محيط اسلام نيستند و به شخصيت و مقام ارجمند ديني حسين ـ عليه السّلام ـ معرفت ندارند، گمراه سازد، نخواهد توانست؛ زيرا حربه ي تهمت و افترا، اگر در موارد ديگر كارگر شده در اينجا تاثير نكرد، و خلوص حسين در فداكاري در راه دين و حمايت از حق چنان ظاهر شد كه تمام پرده هاي ابهام و اشتباه كاري ها را پاره ساخت.

حتي خود بني اميه چون ديدند حسين را نمي توان به تهمت هاي سياسي، يعني طلب سلطنت و جاه آلوده كرد و براي قتل آن حضرت هيچ عذر مقبول ندارند، هركدام براي اينكه دامن خود را از عار و ننگ اين ظلم فجيع پاك سازند شركت خود را در قتل امام انكار مي نمودند و هركس ديگري را مقصر قلمداد مي كرد، با اين همه نتوانستند در جامعه اسلامي خود را در ارتكاب قتل آن حضرت معذور معرفي كنند.

كساني كه از روي اغراض پليد خواسته اند از اهميت و اعتبار اين نهضت بكاهند معدود و انگشت شمارند.

يكي از اين افراد كه در پيشينيان شايد در اين گمراهي؛ و انحراف فكري منفرد باشد ابوبكر بن العربي است كه به او نسبت مي دهند گفته است

«اِنَّ حسيناً قُتِلَ بِسَيْفِ جَدِّهِ» [1] .

حسين ـ عليه السّلام ـ با شمشير جدش كشته شد!.

اين كلام اگر چه بظاهر دفاع از كشندگان حسين ـ عليه السّلام ـ است كه برحسب روايات متواتره و اجماع امت، بزرگترين جنايتها را مرتكب شده و خشم خدا و رسول و شقاوت و خسران دنيا و آخرت را براي خود خريدند؛ ولي در واقع اسائه ي ادب گستاخي به مقام شامخ پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله وسلّم ـ است.

ابن العربي گمان كرده كه شمشير رسالت و نبوّت، شمشير ضحاك و چنگيز بوده است كه حسين ـ عليه السّلام ـ با آن كشته شود.

ابن العربي مي گويد: آن شمشير ستمي كه به دست بني اميه بود، شمشير پيغمبر بود!

مي گويد: آن شمشيري كه معاويه با آن خون مسلمانان بيگناه، و صحابه ي عاليقدر و تابعين را ريخت شمشير پيغمبر بود!

مي گويد: آن شمشيري كه مرداني مانند عمار، اويس، خزيمه، ابن تيهان، حجر بن عدي و ساير شهداي مرج راهط، و رشيد هجري و ميثم تمار با آن كشته شدند شمشير پيغمبر بود.

ابن العربي مي گويد: آن شمشيري كه مدينه را قتل عام كرد و در حرم پيغمبر خون مسلمانها را ريخت، و حرمت مقدسات اسلامي را هتك، و ناموس زنان با عفت و نجابت مدينه را به باد داد، شمشير پيغمبر بود. و بالأخره مي گويد: شمشيري كه به دست يزيد، زياد، ابن زياد، مسلم بن عقبه، بسر بن ارطاة و حصين بن نمير و حجاج و وليد و امثال اين ستمكاران بود، شمشير پيغمبر بود!