درگيري دو سپاه آغاز و مدتي دو نيرو درگير مي شوند، تا هنگام ظهر فرا مي رسد. فرصت يك مناجات ديگر، فرصت يك نماز، ولي آخرين نماز، عشق، نماز پايداري ابوث ثمامه عمرو بن عبد الله الصائدي زوال ظهر را ياد اوري مي نمايد. امام از وي تقدير مي كند و در حق وي دعا مي كند كه خدا شما را از نماز گزاران قرار دهد، جعلك الله من المصلين. آنگاه موذن اذان سر داده امام با سپاهش نماز خوف مي خواند. [1] .

بعد از نماز درگيري ادامه يافته ياران يكي پس از ديگري حماسه مي آفرينند. در هر لحظه از لحظه هاي روز عاشورا اتفاقي بس بزرگ رخ مي دهد. انديشه هاي بالنده مي شوند و با ياري از ياران حسين به شهادت مي رسند.

از يك جانب خيانت و خشونت و تباهي به اوج رسيده است. از جانبي ايثار و فداكاري و پايداري درخشش نموده است. ياران يكي پس از ديگري به شهادت مي رسند. لحظه ها شفاف تر و خطرها نزديك تر.

حسين خود چندين نوبت ميدان رفته و به خيمه هاي خويش باز گشته، تا لحظه هايي كه تمام ياران از بني هاشم و ديگران كه آنان نيز از بني هاشم اند كه سلمان منا اهل البيت، همگي جان خود را در راه آرمانهاي حسين و استقرار و پايدار دين فدا مي نمايند. ياران حسين ان گونه حق يافته اند كه كه اشك شوق مي ريزند و لحظه شماري مي نمايند تا لحظه وصال رسد. و ان گونه وفادارند كه در هنگام وداع با حسين اشك وفا مي ريزند و مي گويند نگران حال تو همراهان هستيم كه چه ستمي بر آنان روا خواهند داشت. [2] .