امام همام با اندك يارانش خويش تا آخرين لحظه پايداري مي نمايد.

خود از ياران و همراهان به ويژه زنان و كودكان به طور جدي مراقبت مي نمايد. امام مهربان ان گونه تدبيري مي انديشد تا زنده است و رمق دارد اسيبي به خيمه ها و حرمسراي عترت متوجه نشود و چون در بيابان خشك و سوزان گرفتار دشمن شده است، براي حراست از خيمه ها دستور مي دهد سه طرف خيمه را خندق حفر نموده و داخل خندق را پر از موانع هيزم و... نمايند. [1] .

تنها يك طرف ان كه مقابل سپاه دشمن است باز باشد كه دشمن از هر سمت نتواند تهاجم نمايد. سپاه حسين عليه السلام خيمه ها را نيز به طوري بر پا نمودند كه خيمه ها زنان و كودكان در مركز قرار گيرد و خيمه يلان و دلاوران چون عباس در ابتداي ورودي خيمه ها مقابل دشمن قرار گيرد، كه نام و يادش و صلابتش لرزه به اندام روبه صفتان مي افكند. هر مقدار آمادگي و تهاجم دشمن نزديك مي شود، آمادگي و سترگي سپاه حسين فزوني مي يابد. امام با ياران خويش سخنان خصوصي مطرح مي كند. بعد از آزمون، آنان را به عاقبت كارشان و سعادت خوشبختي و بهشت رضوان نويد مي دهد.