نامه مسلم به همراه نامه هاي مرحله دوم كوله در مكه به دست امام عليه السلام مي رسد. امام عليه السلام با دريافت نامه ها از پشتيباني مردم اطمينان حاصل مي كند و در انديشه است كه در فرصت مناسب به جانب عراق حركت نمايد كه با يك اقدام سري ناجوان مردانه حكومت مواجه مي شود. اگر اين تصميم از جانب حكومت شكل نمي گرفت، شايد امام مناسك حج خويش را به پايان مي برد و در مراسم با شكوه حج در مواقف مقدسه و مشرفه عرفات و مشعر و به خصوص منا از جمعيت انبوه حجاج بيشترين بهره برداري در جهت آگاه سازي آنان را از اوضاع سياسي و نابساماني هاي موجود و راه كارهاي عملي كه اقدام و نهضت خويش بود صورت مي داد.

ليكن تضميم جاهلانه حكومت اين فرصت را از امام مي گيرد زيرا مديريت سفيهانه يزيد به عمر بن سعد استاندار مكه دستور محرمانه صادر كرده است كه امام را در موسم حج به طور مخفيانه به شهادت رساند! وي نيز يحيي بن سعيد بن العاص را با گروه مسلح مامور اين مسووليت نموده است. يحيي با گروه همراهش مراقب امام هستند تا فرصت مناسب جنايت ماندگار ار خود به يادگار نهند!

اينك معلوم مي شود خطر از جانب حكومت بسيار جدي است، همان گونه كه حرم رسول الله (ص) را بر حسين نا امن نمودند و حضرت را وادار ساختند از شهر و ديار خود كه شهر و حرم رسول الله (ص) مهبط وي بود خارج شود. اكنون مي خواهند از مراسم موسم حج بهره گيري نموده و حضرت را مخفيانه به شهادت رسانند. اينك حرم امن الهي را نيز بر فرزند حرم نا امن نمايند!

امام همان هنگام كه از توطئه دشمن با خبر مي شود بايد دو تصميم درباره خويش بگيرد. يكي خروج از مكه ديگري انتخاب محلي كه بايد بدآنجا روي آورد. امام تصميم اول را گرفته نا بهنگام در هشتم ذي الحجه در حالي كه تمام حجاج با محرم شدن به سوي منا و عرفات در حركتند، از مكه به سمت شمال عراق خارج مي شود. زيرا توطئه بسيار عميق است و خود حضرت از توطئه پرده بر مي دارد كه: لو لم اعجل لا خذت، [1] ، اگر خارج نمي شدم دستگير مي شدم.

امام نمي خواهد با رخ دادن جنايتي ديگر حرمت حرم شكسته شود و يا در كنار حرم به شهادت برسد. مي فرمايد: و فا احب ان اكون ذلك الكبش. [2] من نمي خواهم در حرم قرباني شوم. حضرت از تصميم قطعي آنان با خبر است كه هر جاي حرم باشد، امام را به شهادت خواهند رساند، لو كنت في حجر هامه من هذه الهوام لا ستخرجوني. [3] اگر در جاي هر خزنده هم باشم مرا به چنگ خواهند آورد. امام براي پاس نهادن به حرمت حرم مي فرمايد و لو يك وجب از حرم دورتر كشته شوم بهتر است، والله لئن خارجا منها شبرا احب الي من ان قتل داخلا منها. [4] .

اگر يك وجب دورتر از حرم كشته شوم بهتر از ان است كه يك وجب نزديكتر كشته شوم.

يحي بن سعيد از حركت امام با خبر شده كاروان امام را تعقيب مي نمايد، در خارج شهر با كاروان حضرت درگير مي شوند و چون ناتوان بوده اند، نمي توانند كاروان را به مكه باز گردانند، خود مايوسانه به مكه بر مي گردند. [5]