راهبري جامعه از نهادهاي اصيل و با اهتمام است كه از نخستين گام انسان بر روي كره خاكي مورد اهتمام دين آسماني بوده است. رهبري انبيا در تداوم همين محور در ميان جامعه شكل گرفته و خداي سبحان افراد مطمئن از هر جهت در اين راستا برگزيده است. انديشه و رفتار و گفتار آنان از هر خطر كژ ماهگي مصون است.

رسول الله (ص) براي تداوم اين نهاد در ميان مسلمانان به دستور وحي اهتمام ويژه بر اين محور مي نمودند و موضوع رهبري پس از خودش را هماره طرح و شرايط و اهتمام آن را گوشزد مي نمودند. رسول الله تعداد افرادي كه بعد از وي در راس مخروط و هرم رهبري قرار دارند، با نام و نشان معروفي و ويژگي هاي مهم آنان را نيز به گوش همگان رساندند.

از شرايط محوري ويژگي هاي مهم رهبري حق محوري آنان است كه حضرت به طور فرا گير آنان را حق محور در انديشه و رفتار معرفي نمود، تا مردم با اطمينان و آرامش خاطر راه آنان در پيش گيرند. رسول الله در مورد عترت فرمودند: اني سلم لمن سالمهم و حرب لمن حاربهم و محب لمن احبهم و مبغض لمن ابغضهم. [1] آنان كه با عترت در تسالم هستند من نيز با آنان در مسالمت مي باشم و آنان كه با عترت در ستيزند، من نيز با آنان در ستيز خواهم بود. من دوستدار دوستان عترت، دشمن دشمنان آنان مي باشم.

موضع گيري عترت در جنگ و صلح و ساير امور اجتماعي همانند موضع گيري رسول الله (ص) بر اساس حق است هيچ گونه خطر انحراف در انديشه و رفتار آنان پديد نمي آيد، كه در اين صورت حق فراگير مطلق عنوان نمودن آنان خطا خواهد بود.

موضع گيري هاي آنان، محبت و بغض آنان بر اساس حق است چيزي به نا حق محبوب آنان قرار نمي گيرد و يا عداوتي نا حق بر اساس خواهش هاي نفساني از آن شكل نمي گيرد. بغض و عداوت آنان نسبت به دشمنان حق، بر اساس حق است محبت آنان نيز به حق و به مظاهر حق است. اين گونه تاييد مطلق و فرا گير فقط در مورد عترت رسول الله (ص) مي تواند شكل گيرد كه از عصمت و مصونيت بهره ور مي باشند.

بر اساس اين فضيلت آنان كه به عترت رسول الله (ص)در آويختند و ستيز نمودند در واقع با رسول الله (ص) ستيز نمودند كه در ايمان آنان مي توان ترديد نمود. كه چالشگران اهل بيت بر دو گروه، آگاه و نا آگاه تقسيم مي شوند. چالشگر نا آگاه از مقام آنان، حداقل عنواني كه بر آن منطبق است فسق است. چالشگر آگاه به منزلت آنان به ويژه اگر به حد جنگ و ستيزه باشد. بر اساس اين باورهاي مستند به وحي از دايره ايمان بيرون خواهد رفت كه مي توان گفت: مخالفوا العتره فسقه و محار بوهم كفره، كه در كتاب هاي كلامي اين عنوان به چشم مي خورد توضيح بيشتر نيز دارد كه در صورت نياز به آن كتاب ها مراجعه خواهد شد. [2] و حسين عليه السلام از زمره همين عترت حق محور است.