نمونه ديگري در همين مورد را كه خيلي عجيب است من در همين تهران، در منزل يكي از علماي بزرگ اين شهر، در چند سال پيش، از يكي از اهل منبر كه روضه ليلا را مي خواند شنيدم و من در آنجا چيزي شنيدم كه به عمرم نشنيده بودم. گفت: بعد از اينكه حضرت ليلا رفت در آن خيمه و موهايش را پريشان كرد، نذر كرد كه اگر خدا علي اكبر را سالم به او برگرداند و در كربلا كشته نشود، از كربلا تا مدينه را ريحان بكارد.

يعني نذر كرد كه سيصد فرسخ راه را ريحان بكارد!؟ اين را گفت و يك مرتبه زد زير آواز:



نذر علي: لئن عادوا و ان رجعوا

لازرعن طريق التفت ريحانا.



من نذر كردم كه اگر اينها برگردند راه تفت را ريحان بكارم. اين شعر عربي بيشتر براي من اسباب تعجب شد كه اين شعر از كجا پيدا شده؟ بعد به دنبال آن رفتم و گشتم، ديدم اين تفتي كه در اين شعر آمده كربلا نيست، بلكه تفت سرزمين مربوط به داستان ليلي و مجنون معروف است كه ليلي در آن سرزمين سكونت مي كرده و اين شعر مال مجنون عامري است براي ليلي، اين آدم اين شعر را براي ليلا مادر علي اكبر و كربلا مي خوانده. تصور كنيد كه اگر يك مسيحي يا يك يهودي يا يك آدم لامذهب آنجا باشد و اين قضايا را بشنود، آيا نخواهد گفت كه تاريخ اينها چه مزخرفاتي دارد؟ آنها كه نمي فهمند كه اين داستان را اين شخص از خودش جعل كرده است، بلكه مي گويند: العياذ بالله زن هاي اينها چقدر بي شعور بوده اند كه نذر مي كردند از كربلا تا مدينه را ريحان بكارند. اين حرف ها يعني چه؟! [1] .