نمونه ديگري كه تحريف و جعل كردند اين است كه قاصدي براي اباعبدالله عليه السلام نامه اي آورده بود و جواب مي خواست، آقا فرمود كه سه روز ديگر بيا از من جواب بگير. سه روز ديگر كه سراغ گرفت، گفتند: آقا حركت كردند و امروز عازم رفتن هستند.

او هم گفت: پس حالا كه آقا مي روند بروم ببينم جلال و كوكبه پادشاه حجاز چگونه است؟ رفت و ديد آقا خودش روي يك كرسي نشسته و بني هاشم روي كرسي هاي چنين و چنان. بعد محمل هايي آوردند، چه حريرها، چه ديباج ها، چه چيزها در آنجا بود. بعد مخدرات را آوردند و با چه احترامي سوار بر اين محمل ها كردند. اينها را مي گويند و مي گويند تا ناگهان به روز يازدهم گريز مي زنند و مي گويند: اينها كه در آن روز چنين محترم آمدند روز يازدهم چه حالي داشتند.

حاجي نوري مي گويد: اين حرف ها يعني چه؟ اين تاريخ است كه مي گويد: امام حسين در حالي كه بيرون مي آمد اين آيه را مي خواند: فخرج منها خائفا يترقب يعني در اين بيرون آمدن خودش را به موسي بن عمران كه از فرعون فرار مي كرد تشبيه كرده است: قال عسي ربي ان يهديني سواء السبيل. يك قافله بسيار ساده اي حركت كرده بود مگر عظمت ابا عبدالله به اين است كه يك كرسي مثلا زرين برايش گذاشته باشند؟! [1] .