(حاج ميرزا حسين نوري اينگونه مي گويد كه:) براي مصيبت حسين بن علي (ع) بايد گريست، ولي نه براي شمشيرها و نيزه هايي كه در آن روز بر پيكر شريفش وارد شد، بلكه به خاطر دروغ ها، و در مقدمه كتاب هم نوشته است كه فلان عالم بزرگ از علماي هندوستان نامه اي به من نوشته و از من خواهش كرده است كه كاري بكنم و كتابي بنويسم كه جلوي روضه هاي دروغ در آنجا گرفته شود. بعد مرحوم حاجي مي نويسد: اين عالم هندي خيال كرده است كه روضه خوانها وقتي به هندوستان مي روند، دروغ مي گويند، نمي داند كه آب از سرچشمه گل آلود است و مركز روضه هاي دروغ، كربلا و نجف و ايران يعني همين مراكز تشيع است! [1] .