(بعد از شهادت امام حسين عليه السلام) اين زن (رباب) تا ساليان دراز در زير سقف نمي رفت. غذاي مطبوع نمي خورد و دائما مي گريست. مي گفتند: چرا در زير آفتاب مي نشيني؟

مي گفت: بعد از اينكه بدن حسين من در زير آفتاب بود. . . [1] (گريه استاد)

اين علاقه شديدي بود كه ميان اين زن و ابا عبدالله عليه السلام وجود داشت و اين زن، يك زن صالحه اي بود كه مصداق همين آيه بود ادخلوا الجنه انتم و ازواجكم تحبرون.