قرآن كريم در عين اينكه شعر نيست آهنگ پذير است، آن هم آهنگ هاي مختلف، آن هم هر آهنگي متناسب با آياتي و متناسب با معاني آن آيات - آن چنان كه طه حسين در مرآه الاسلام (آئينه اسلام، ترجمه مرحوم آيتي) بيان كرده است - جريان حادثه كربلا نيز شبيه پذير يعني نمايش پذير است و سوژه فراوان دارد و با اينكه يك حادثه واقعي و طبيعي است، آنچنان صورت گرفته كه گويي خواسته اند با آن يك نمايشنامه تهيه كنند.

اكنون مي گوييم اين پرسوژه بودن و شبيه پذير بودن معلول يك چيز ديگر است و آن اين است كه گويي در حادثه كربلا بنا بوده است كه اسلام در همه ابعادش و همه جنبه هايش تجلي كند و به عبارت ديگر عملا و واقعه - نه ظاهرا و براي تماشاي ديگران - تجسم داده شود و به مرحله عمل در آيد. [1] .