اگر صفحه نوراني تاريخ حسيني را ما خوانديم، آن وقت از جنبه دثائش ‍ مي توانيم استفاده بكنيم و گرنه بيهوده است. خيال مي كنيم حسين بن علي در آن دنيا منتظر است كه مردم برايش دلسوزي كنند يا العياذ بالله حضرت زهرا (س) بعد از هزار و سيصد سال، آن هم در جوار رحمت الهي، منتظر است كه چهار تا آدم فكسني براي او گريه بكنند تا تسلي خاطر پيدا كند. [1] .