يكي از سخنان امام همان جمله اي است كه امام در واپسين لحظات حياتش ‍ گفت خيلي هم شنيده ايد، پس از آنكه آن جنگ ها را كرده است؛ حمله كرده است، جنگ تن به تن كرده است، فوق العاده خسته شده است و به واسطه ضربات تيرها روي زمين افتاده و خون زيادي از بدنش آمده و ديگر قدرت روي پا ايستادن ندارد. حداكثر اين است كه مي تواند خودش را روي كنده هاي زانو بلند كند و به شمشيري تكيه بدهد.

ديگر رمق در وجودش نيست. متوجه مي شود كه گويا مي خواهند بروند خيمه هاي حرم را غارت كنند. به هر زحمتي هست بلند مي شود و فريادش ‍ را بلند مي كند: يا شيعه آل ابي سفيان! اي خود فروختگان اي شيعيان آل ابي سفيان! اي كساني كه خودتان را به نوكري اينها پست كرده ايد! واي بر شما ان لم يكن لكن دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا احرارا في دنياكم؛ اگر مسلمان نيستيد، انسان باشيد، يك ذره حريت در وجود شما باشد، آزاد مرد باشيد. گيرم به خدا و قيامت معتقد نيستيد، ولي اين مقدار احساس شرافت در خودتان بكنيد؛ يك انسان شريف يك كسي كه بويي از انسانيت برده باشد، دست به چنين كاري كه شما زديد نمي زند.

گفتند: چه مي گويي فرزند فاطمه؟! ما چه كاري بر خلاف حريت كرديم؟

فرمود: انا اقاتلكم و انتم تقاتلونني و النساء ليس عليهم جناح [1]