افرادي هستند در دنيا عاري و خالي از حماسه، در خود همه احساس ‍ حقارت و تبعيت و شكست خوردگي مي كنند، هيچ فكر و عقيده قابل دفاعي در روح آنها وجود ندارد، اگر دفاع كند فقط از مال و جان خود دفاع مي كند، امام چيز ديگر قابل تعلق و قابل دفاعي ندارد و از وطي و قوميت و نژاد و زبان و دين و آئين و حريت و كرامت ذاتي، در گفتار آنها هيچ! نه ابزار شخصيت ديده نمي شود مانند حيواني هستند كه به سخن درآمده باشد. ولي بعضي ها در خود احساس شخصيت مي كنند، نوعي حماسه در روح آنها هست. در ملت آلمان حماسه آلمان برتر از همه است وجود داشت. در عرب نيز خوي تفوق عرب بر غير عرب بود و اسلام با آن مبارزه كرد. كم و بيش در هر قومي نوعي حماسه هست، و از نظر اسلام همه حماسه هاي قومي مذموم است.

امام نوعي حماسه است كه حماسه انساني است، تعصب اگر ناميده شود تعصب ممدوح است. آن، حماسه كرامت نفس و آزادمنشي و عزت نفس و اينكه زندگي با عار قابل تحمل نيست مي باشد. [1] .