عامل سوم كه اين را هم مثل دو عامل ديگر، تاريخ بيان مي كند، عامل امر به معروف و نهي از منكر بود كه از روز اولي كه امام حسين از مدينه حركت كرد، با اين اشعار حركت كرد. از اين نظر، مسأله اين نبود كه چون از من بيعت مي خواهند و من نمي پذيرم قيام مي كنم، بلكه اين بود كه اگر بيعت هم نخواهند، من به حكم وظيفه امر به معروف بايد قيام كنم. و نيز مسأله اين نبود كه چون مردم كوفه از من دعوت كرده اند، قيام مي كنم. هنوز حدود دو ماه مانده بود كه مردم كوفه دعوت بكنند، روزهاي اول بود و به دعوت مردم كوفه مربوط نيست. دنياي اسلام را منكرات فراگرفته است؛ من به حكم وظيفه ديني، به حكم مسئوليت شرعي و الهي خودم قيام مي كنم.

در عامل اول امام حسين مدافع است. به او مي گويند: بيعت كن، مي گويد: نمي كنم، از خودش دفاع مي كند. در عامل دوم، امام سوم، امام حسين مهاجم است. در اينجا او هجوم كرده به حكومت وقت. به حسب اين عامل، امام حسين يك مرد انقلابي است، يك ثائر است، مي خواهد انقلاب بكند. [1]