در سال شصتم هجرت، معاويه مرد، بعد مردم كوفه از امام حسين دعوت كردند كه آن حضرت را به خلافت انتخاب كنند. امام حسين عليه السلام به كوفه آمد، مردم كوفه غداري و بي وفايي كردند، ايشان را ياري نكردند، امام حسين كشته شد! انسان وقتي اين تاريخ ها را مي خواند فكر مي كند امام حسين مردي بود كه در خانه خودش راحت نشسته بود، كاري به كار كسي نداشت و درباره هيچ موضوعي هم فكر نمي كرد، تنها چيزي كه امام را از جا حركت داده، دعوت مردم كوفه بود! در صورتي كه امام حسين در آخر ماه رجب كه اوايل حكومت يزيد بود، براي امتناع از بيعت، از مدينه خارج مي شود و چون مكه، حرم امن الهي است، و در آنجا امنيت بيشتري وجود دارد و مردم مسلمان احترام بيشتري براي آنجا قائل هستند و دستگاه حكومت هم مجبور است نسبت به مكه احترام بيشتري قائل شود، به آنجا مي رود (روزهاي اولي است كه معاويه از دنيا رفته و شايد هنوز خبر مردن او به كوفه نرسيده)، نه تنها براي اينكه آنجا مأمن بهتري است بلكه براي اينكه مركز اجتماع بهتري است.