پر واضح است كه ميان ظواهر و مقاصد ارتباط شديدي وجود دارد و در روايت هم آمده است: «مردم را با رفتار و كردار صادقانه خويش به سوي خوبيها دعوت كنيد نه با زبان».

بنابراين لازم است در عزاداريها به نحو ممكن صاحبان مجالس، كاركنان، شنوندگان، شركت كنندگان در دسته ها و هيئتها آنچه كه اسلام واجب دانسته مثل: «انجام واجبات و ترك محرّمات» و آنچه را مستحب شمرده مانند: «اخلاق فاضله و نظافت مجالس از آلودگيها و دوري از كارهاي تنفّرآميز» را كاملاً رعايت كنند.

و عزاداران و دسته ها از كارهايي كه براي يك انسان عزادار زننده و احياناً خلاف شرع مي باشد جدّاً دوري نمايند، مثلاً نبايد خانمها بدون رعايت حجاب و يا با زينت و آرايش در مجالس حسيني شركت كنند، يا اينكه افراد عزادار جاده ها و راههاي عمومي يا جاهايي كه براي آب آشاميدني معيّن شده است را آلوده سازند.

همچنين بايد نسبت به پاكيزه بودن ظروف غذاخوري و وسايل چاي و آب آشاميدني و هر وسيله اي كه به نحوي در مجالس مورد استفاده قرار مي گيرد دقّت كافي به عمل آيد كه دين اسلام همواره بر رعايت نظافت و پاكيزگي و دوري از آلودگي و پليديهاي ظاهري و باطني تأكيد فراوان دارد و حضرت امام حسين عليه السلام براي زنده نگه داشتن اسلام و عمل به دستورات اين آيين محمّدي صلي الله عليه وآله وسلم خود را فدا كرده است و زبان حال حضرت بر آن اشاره دارد كه مي فرمايد:

اگر دين حضرت محمّدصلي الله عليه وآله وسلم جز به شهادت من استوار نمي گردد پس اي شمشيرها مرا دربرگيريد.

در يكي از زيارتهاي آن حضرت چنين مي خوانيم:

«أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ مِنْ طُهْرٍ طَهُرْتَ وَ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلادُ وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِها وَ طَهُرَ حَرَمُكَ» [1] .

همچنين از ديگر موضوعات بسيار مهمّ آن است كه نمازهاي اوّل وقت ترك نشود، زيرا امام عليه السلام روز عاشورا در حالت بحراني كه تير مثل باران به سوي آن حضرت و اصحابش مي باريد نماز جماعت خواندند!

و بديهي است كه در اينگونه محافل و مجالس لازم است از كارهايي كه باعث اختلاف و ناراحتي مي گردد جداً خودداري شود.

خداوند متعال در قرآن كريم مي فرمايد:

«وَ اعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُواْ» [2] .

(به ريسمان خدا چنگ بزنيد و متفرّق نشويد).