بازگشت

ارتباط منبر و امام حسين


يكي از وسايلي كه نهضت حضرت امام حسين عليه السلام را گسترش داده و اساس اين قيام را تا كنون در اجتماع و اذهان مردم زنده نگاه داشته، منبر است، از اين رو مسلمانان پس از شهادت آن حضرت منبر را وسيله نشر آثار اين پيكار مقدّس قرار دادند.

براي تبليغ دين منبر چه وسيله خوبي است! امّا بايد در جهت كارآيي و استفاده هرچه بهتر و بيشتر از آن دو شرط را بيشتر مورد توجّه قرار دهيم:

در مرحله اوّل: نسبت به ازدياد و گسترش هرچه بيشتر مجالس عزاداري، وعظ و ارشاد فعّاليّت شود چون تمام شهرها و نقاط اسلامي شيفته گوينده و تشنه مسائل ديني هستند تا با شنيدن امتيازات و خصوصيّات اسلام از حقايق دين اسلام آگاهي بيشتري پيدا كنند.

معلوم است كه تبليغ هم وقت معيّني ندارد بلكه بايد هميشه و همراه با مسير زندگي افراد بشر باشد، همان طوري كه بدن هر روز به غذا احتياج دارد، فكر و روح نيز نيازمند به غذاي دايمي است و نبايد آن را از نظر دور داشت. اضافه بر اين منبرهايي كه اكنون موجود است يك دهم نيازمنديهاي ما را تأمين نمي كند و اينجاست كه بر توده مسلمين لازم است با خطبا و گويندگان همكاري كنند و با گسترش مجالس، در سراسر شهرهاي اسلامي و حتّي غير اسلامي اين واجب مهم و حياتي را ادا كنند.

در مرحله دوّم: بايد منبرها متين و عميق باشد، چون قيام مقدّس حضرت امام حسين عليه السلام تنها به خاطر زنده نگه داشتن دين اسلام و اعلاي كلمه حقّ بود و روشن است كه اين مهم انجام نمي شود مگر اينكه گوينده ديني بتواند اين قيام را با عقيده، تفسير، تاريخ، احكام و اخلاق اسلامي ارتباط دهد و قوانين اسلام را در شئون مختلف زندگي مانند: سياست، اقتصاد، تمدّن، مذهب، معاشرت، خانواده كه هريك دليل قاطع و برهان محكم بر امتياز اسلام بر ساير اديان و مكتبها است به ديگران برساند.

با چنين منبرهاي پرمحتوايي مي توان در راه پيشرفت مسلمانان قدم برداشت و اگر اين دو جنبه در منبر رعايت گردد حقّ بزرگي ادا شده است. آن دسته از اهل منبر كه با دقّت و اخلاص، اين جنبه ها را در نظر داشتند همه بزرگ و عالي مقام شدند و ما اميدواريم كه ديگران نيز از آنان پيروي نمايند!