1. همه چيز براي خدا: علي عليه السلام فرمودند: «طوبي لِمَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ عَمَلَهُ وَعِلْمَهُ وَحُبَّهُ وَبُغْضَهُ واَخْذَهُ وَتَرْكَهُ وَكَلامَهُ وَصُمْتَهُ؛ [1] خوشا به حال كسي كه عمل و علم و دوستي و دشمني و گرفتن و ترك كردن و سخن گفتن و سكوتش را براي خداوند خالص كرده است.»

از رجب علي خياط نقل شده است كه: «در تشييع جنازه آية اللّه بروجردي رحمه الله جمعيّت بسياري آمدند و تشييع باشكوهي شد، در عالم معنا از ايشان پرسيدم كه چطور شد از شما اين اندازه تجليل كردند؟ فرمود: تمام طلبه ها را براي خدا درس مي دادم.» [2] .

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله به اباذر فرمود: «يا اَباذَرْ لِيَكُنْ لَكَ في كُلِّ شَي ءٍ نِيَّةً صالِحَةً حَتّي في النَّوْمِ وَالاَْكْلِ؛ [3] اي ابوذر! بايد در هر كاري نيتي پاك داشته باشي، حتي در خوردن و خوابيدن».

2. فقط اعمال خالص: پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: «اِذا عَمِلْتَ عَمَلاً فاعْمَلْ للّه ِ خالِصا لاَِنَّه لا يَقْبَلُ مِنْ عِبادِه الاَْعْمالَ اِلاّ ما كانَ خالِصا؛ [4] هرگاه عملي انجام دادي، پس براي خدا خالصانه انجام بده؛ زيرا خداوند فقط اعمالي را از بندگان مي پذيرد كه خالصانه انجام شده باشد.»

3. رأس طاعت: امام صادق عليه السلام فرمودند: «رَأْسُ طاعَةِ اللّه ِ اَلرِّضا بِما صَنَع اللّه ُ فيما اَحَبَّ الْعَبْدُ وَفيما كَرِهَ [5] ؛ سَرْ [و اساس] بندگي خداوند، راضي بودن به آن چيزي است كه خداوند پيش مي آورد؛ در آنچه بنده دوست دارد و يا ناخوشايند اوست.»

4. رضايت خدا يا مردم؟: امام حسين عليه السلام فرمود: «مَن طَلَبَ رِضَا اللّه ِ بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّه ُ اُمُورَ النّاسِ وَمَنْ طَلَبَ رِضَا النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ وَكَّلَهُ اللّه ُ اِلي النّاسِ؛ [6] هركس رضايت خدا را بخواهد هر چند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم كفايت مي كند، و هر كس كه دنبال رضايت مردم باشد با به خشم آوردن خداوند، خداوند او را به مردم وامي گذارد.»