از سيد عليرضا جعفري، كه در ماهنامه ي كوثر، سال دوم، شماره ي 21، آذر 1377، ص 28-26 منتشر شده است.

نگارنده، پس از اشاره به حديث تقلين و اعتبار آن و نيز پاسخ دادن به اين پرسش كه آيا فهم قرآن فقط در توان معصومان عليهم السلام است و ذكر اين مطلب كه براي فهم آيات متشابه، جز تمسك به راسخان در علم، يعني اهل بيت عليهم السلام راهي نيست، از مقام و موقعيت اهل بيت سخن گفته، هدف از پرداختن به اين مقاله را چنين مطرح مي كند كه مي خواسته است به آن دسته از آيات، كه درباره ي اهل بيت است، با تكيه بر سخنان سيدالشهداء عليه السلام اشاره كند. از اين رو، فقط به رواياتي اشاره كرده است كه در آنها امام حسين عليه السلام سخني را فرموده يا از حقيقتي پرده برداشته است. به بيان ديگر، حضرت در اين دسته از روايات، به تبيين بطني از بطون قرآن پرداخته، از تأويل، تفسير يا شأن نزول آيات حكايت كرده است.

عناوين مطالب اين مقاله عبارتند از: «توسل به اهل بيت»، «سرزنش دشمنان اهل بيت، ذيل آيه ي 97 «، «پيروي از اهل بيت، ذيل آيه ي 199 بقره»، «پاداش پيروي از اهل بيت، ذيل آيه ي 29 رعد»پرسش از ولايت اهل بيت در قيامت، ذيل آيه ي 36 اسراء»، «احترام به اهل بيت، ذيل آيه ي 82 كهف»، «جدال ميان اهل بيت و بني اميه، ذيل آيه ي 19 حج»، «اهل بيت، حكمرانان الهي، ذيل آيه ي 41 حج»، «طهارت و عصمت اهل بيت، آيه ي 33 احزاب»، «اهل بيت، منبع علوم، آيه ي 12 يس، پيوستن به اهل بيت و دوستي با ايشان، آيه ي 23 شوري»، «اهل بيت، هماره در حال عبادت، آيه ي 29 فتح»، «اهل بيت، سرچشمه ي روشنايي، ذيل آيات آغازين سوره ي شمس»، «نعمت دين داري و ولايت اهل بيت، آيه ي 11 ضحي»، «اهل بيت و آگاهي از رويدادهاي آينده».

برخي از منابع مورد استفاده، از قرار ذيل است: مسند ابن حنبل، تفسير منسوب به امام حسن عسكري عليه السلام، كافي، عيون اخبار الرضا، تاريخ ابن عساكر، خصال صدوق، معاني الاخبار، بحارالانوار و البرهان.