جهاد، براي جلب خشنودي پروردگار، برقرار ساختن عدالت اجتماعي، حمايت از كساني كه در معرض فريب و گمراهي قرار گرفته اند، بر چيدن بساط شرك و بت پرستي از محيط جامعه ي انساني و اجراي دستورهاي خداوند، جايز، بلكه واجب است:

(و قاتلوهم حتي لا تكون فتنة و يكون الدين لله فان انتهوا فلا عدوان الا علي الظالمين). [1] .

با آنان بجنگيد تا ديگر فتنه اي نباشد و دين مخصوص خدا شود. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمگران روا نيست.

امام حسين عليه السلام درباره ي علت قيام خود مي فرمايد:

و من با كفايت ترين فرد براي ياري دين خدايم و اين كه شريعت او را عزيز كنم و در راه خدا جهاد كنم تا نام خدا بلند و پرآوازه باشد.