بشر بن غالب اسدي نقل مي كند كه روزي خدمت امام حسين عليه السلام رسيدم و آن حضرت درباره ي ارزش و ثواب خواندن قرآن فرمود: «كسي كه يك آيه از قرآن را ايستاده بخواند، براي هر حرفي صد پاداش نيكو براي او نوشته مي شود. اگر در غير نماز بخواند، خداوند به هر حرفي، ده پاداش نيكو به او عطا مي كند. پس اگر قرآن را بشنود، به هر حرفي يك پاداش نيكو به او عطا مي كند و اگر كسي تمام قرآن را در شب بخواند، فرشتگان بر او تا صبح درود مي فرستند و اگر در روز ختم كند، فرشته هاي نگهبان تا شب بر او درود مي فرستند و دعاي او برآورده است و به اندازه ي آن چه ميان آسمان و زمين است، به او پاداش داده مي شود».

پرسيدم: اين ثواب خواننده ي قرآن است؛ اما كسي كه نمي تواند قرآن بخواند چه؟ فرمود: «اي برادر بني اسد! در شگفت مباش؛ زيرا خداوند، بخشنده، ستايش كننده و بزرگوار است. اگر آن چه را از قرآن مي داند، بخواند، خدا اين اجر را به او مي دهد». [1] .