امام زين العابدين عليه السلام در نابسامانترين دوره امامت ائمه اطهارعليهم السلام مي زيست. پس از واقعه عاشورا و آغاز خلافتش همراه اسرا به اسيري برده شد. در مدخل كوفه زينب عليهاالسلام خطبه اي ايراد فرمود كه به بيداري و آگاهي اهل كوفه و كارگزاران يزيد انجاميد و موجب تاثر، سرافكندگي و پشيماني آنان گرديد و زمينه درخشش امام چهارم عليه السلام را در مسجد شام فراهم ساخت وي در حضور يزيدبن معاويه با سخنراني خود درباره تصحيح فرهنگ سياسي جامعه و تبيين اسلام و رهبر اسلامي و پيشواي قرآني موضع خود را تشريح كرد. امام در مدت سي وچهار سال امامت خود مسائل مختلف مربوط به جامعه را در قالب صحيفه سجاديه نشر داد و خاطرات عاشورا را زنده كرد. امام از موضع حق حراست نمود و در مراقبت بر جريانهاي داخلي جامعه اسلامي همت گماشت و به پرورش فرزندي كه پس از وي به امر خدا امام خواهد بود توجه داشت و «از تربيت فرزند ديگر خويش زيدبن علي بن الحسين عليه السلام كه به عنوان پرچمدار انقلاب خونين ديگر زيرنظر امام خود بايد بپاخيزند تا تبلور عاشورا كاستن نگيرد غافل نبود.» [1] حادثه عاشورا و نهضت امام حسين بسان خورشيدي سرچشمه فيض بخشي در عرصه ها و سطوح مختلف براي آزادگان بويژه شيعيان گرديد خون «مطهر حسين عليه السلام و يارانش بر زمين ريخت، اما از آن خون درخت آزادي و آزادگي روييد... و اين نهضت سرچشمه صدها نهضت ديگر شد كه در تاريخ اسلام پديد آمد مانند نهضت توابين، مختار ثقفي، زيد بن حسن، شهداي فخ... و تا هم اكنون نيز هر نهضتي كه عليه ستم و تباهي و روشهاي بيدارگرانه در دنياي اسلام و شيعه پا مي گيرد.» [2] و نهضتي كه از سال 42 به لطف و عنايات حق و زعامت حضرت آيت العظمي امام خميني قدس سره پي ريزي شد و در سال 1357 به انقلاب شكوهمند اسلامي پيوند خورد و هم اكنون حلاوت ثمرات آن را به جان مي چشيم نيز از بركات نهضت عاشوراي حسيني است. بر ما است كه از سيدالشهدا عليه السلام و اصحاب باوفايش الگو گيريم و در حفظ و حراست ارزشهاي معنوي و منشهاي آسماني و حقايق بسياري كه در عاشورا درخشيدند بكوشيم و اين راه را به پايان برسانيم.