امام صادق (ع) فرمود: «حسين در نزد پروردگارش... به زائرانش نظر مي كند. او نگاه مي كند كه چه كسي براي آن حضرت گريه مي كند، پس براي او طلب آمرزش كرده و پدرانش را مي خواند تا براي آن زائر دعا كرده و طلب آمرزش و مغفرت نمايند. سپس امام (حسين) مي فرمايد: اگر زائر من مي دانست كه خدا چه چيزي براي او عطا مي فرمايد شادي او بيشتر از جزع و بي تابي وي مي گرديد». [1] .

و امام حسين (ع) فرمود: «هر كس مرا در زندگانيش زيارت كند، پس از مرگش بازديدش خواهم كرد». [2] .