با توجه به مفهوم پيروزي و شكست، به اين نتيجه مي رسيم كه پيروزي آن نيست كه انسان از ميدان نبرد سالم به در آيد و يا دشمن خود را به خاك هلاكت افكند، بلكه پيروزي آن است كه هدف خود را پيش ببرد و دشمن را از رسيدن به مقصود خود باز دارد. اميرالمؤمنين (ع) در اين خصوص فرموده است: «ما ظفر من ظفر الاثم به، و الغالب بالشر مغلوب» [1] كسي كه گناه بر او پيروز شد، شكست مي خورد و كسي كه از راه بدي بر دشمن ظفر يافت در واقع مغلوب است». از اين رو اگر چه امام حسين (ع) و يارانش پس از يك نبرد خونبار و قهرمانانه به نور عظيم شهادت رسيدند، اما آنها هدف مقدس خود را به تمام معني از آن شهادت پر افتخار گرفتند. و هدف اين بود كه به تكليف عمل شده و ماهيت حكومت ارتجاعي و ضد اسلامي اموي آشكار شود و افكار عمومي مسلمين بيدار گردد، كه اين هدف به خوبي انجام گرفت.

رسوايي سران اموي و قاتلان امام حسين (ع) به حدي بالا گرفت كه سرانجام پس از گذشت چند سال نه تنها هيچ كس از آل اميه جرأت نداشت نسبت خود را آشكار سازد بلكه بدنهاي مردگان آنها را هم از قبر بيرون كشيدند و با آتش سوزاندند. آري، راه پيشرفت و پيروزي كه داشت با سرعت فراوان براي آن دودمان كثيف در بين امت هموار مي شد، بعد از واقعه كربلا يكباره درهم ريخت و با رسوايي بسيار، بساط ابوسفيانيان برچيده گشت.

«استادنيكلسون» گويد: «حادثه كربلا، حتي مايه پشيماني و تأسف امويان شد، زيرا اين واقعه، شيعيان را متحد كرد و براي انتقام امام حسين، هم صدا شدند و صداي آنان در همه جا و مخصوصاً عراق و ايرانياني كه مي خواستند از نفوذ عربها آزاد شوند انعكاس يافت». [2] .

يكي ديگر از شواهد شكست يزيديان و بني اميه، زماني است كه امام سجاد (ع) در كوفه خطبه خواند و ماهيت پليد دشمنان خدا را براي مردم خفته و فريب خورده آشكار كرد. لذا مردم يك زبان عرض كردند:

«اي فرزند رسول خدا (ص)، همه ما شنوا و مطيع و حافظ عهد و پيمان تو هستيم، از تو روي بر نگردانده و تو را ترك نخواهيم كرد، پس خدا تو را رحمت كند، به ما دستور بده كه همانا با دشمن تو دشمن و با دوست تو دوستيم، تا يزيد را بگيريم و از كساني كه به تو و ما ظلم نمودند، دوري بجوييم». [3] .

آري، امام حسين را كشتند، اما حسين كه فقط جسم نيست، امام حسين يك مكتب است كه بعد از مرگش زنده تر شد. و اگر چه در كربلا قيام قامت امام حسين (ع) را در خون كشيدند، و ناي حقيقت گوي او را بريدند، اما در حقيقت امام حسين زنده تر شد، او بزرگ مردي است كه با شهادتش حركتي عظيم و تحولي بزرگ در تاريخ ايجاد كرد و يزيد و يزيديان را رسوا نمود.



(حسان)، حسين، به ظاهر اگر چه شد مغلوب

شكست اوست، كه در هر زمانه پيروز است



زخون سرخ قلبت، نوري جهيدن گرفت

كه ظلمت جهل را، صاعقه آسا برد