اگر ديدي كه نابينا و چاه است

اگر خاموش بنشنيي گناه است



يكي از آثار و بركات سيدالشهدا (ع) در بعد اخلاقي - تربيتي اين است كه قيام او باعث گرديد در جامعه مسلمانان نوعي اخلاق جديد بلند نظرانه پديد آيد و نظر انسان را به زندگي خود و ديگران، دگرگون سازد تا بتواند بدينوسيله جامعه را اصلاح نمايد. و به عبارت ديگر، با خودسازي به ديگر سازي نيز بپردازد.

آري، در آن زماني كه بنياد رواني و اخلاقي مردم در هم ريخته و ويران شده بود و اين ويراني شامل رهبران مسلمين و بزرگان آنان نيز شده بود و با اخلاق و شيوه اي وحشتناك زندگي مي كردند، امام حسين (ع) يگانه درمان آن حالت بيمار گونه را كه در مجتمع مسلمانان مورد قبول واقع شده بود، در قيام آشكار و فرياد درآن سكوت مرگبار ديد. لذا آن حضرت با خون پاك خود و فرزندان و يارانش و با همه اعتبارات احساسي و تاريخي، حتي شمشير و عمامه جدش رسول خدا (ص)، وارد مبارزه گرديد تا همه روزنه ها و راههاي توجيه را فرو بندد.

سيدالشهدا (ع) نيك دريافته بود كه وجدان شكست خورده و اخلاق پست امت را نمي توان به وسيله رويارويي ساده دگرگون ساخت، از اين رو با قيام و شهادت خويش ديري نپاييد كه اخلاق هزيمت و فرار را به نيرويي عظيم درآورد و اخلاق جديدي به جاي آن جايگزين نمود. براستي شهادت حسين بن علي (ع) تأثير ژرف و شگرفي بر شيعيان ساكن و ساكت بجاي گذاشت، و سرنوشت غم انگيز نواده پيامبر اكرم (ص) عواطف اخلاقي و مذهبي مردم را بهم ريخت.

در اثر قيام و شهادت امام حسين (ع) موجي در روح مسلمين به وجود آمد، حميت و عزت، شجاعت و صلابت به وجود آمد،و احساسات بردگي و اسارتي كه از اواخر حكومت عثمان و تمام دوره معاويه بر روح جامعه اسلامي حكمفرما بود، تضعيف شد و ترس آنها را فرو ريخت، خلاصه، ابا عبدالله (ع) به اجتماع اسلامي شخصيت داد.

كربلا و قيام سيدالشهدا (ع) نمايشگاه اخلاق عالي اسلامي و انساني با همه صفات و طراوت آن بود و اين اخلاق را نه به زبان كه در عمل به خون پاك خويش بر صفحه ماندگار تاريخ به ثبت رسانيد.



از پا حسين افتاد و ما بر پاي بوديم

زينب اسيري رفت و ما بر جاي بوديم