من آن نورم كه در شبهاي تاريك

چراغ رهنماي كاروانم



در اين دريا منم آن ناخدايي

كه كشتي را به ساحل مي رسانم



روايت شده كه امام حسين (ع) فرمود: «خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شدم در حاليكه ابي بن كعب هم آنجا بود. حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مرحبا به تو، اي ابا عبدالله، اي زينت آسمانها و زمين. ابي گفت: چگونه او زينت آسمانها و زمين است در صورتي كه كسي غير از تو چنين نيست؟ حضرت فرمود: اي ابي، قسم به كسي كه مرا به حق به نبوت مبعوث كرد، حسين بن علي در آسمان بزرگتر از روي زمين است، و همانا بر طرف راست عرش الهي نوشته شده است كه او چراغ هدايت و كشتي نجات است». [1]

يكي از بركات فردي حضرت سيدالشهدا (ع) اين است كه او «چراغ هدايت» و «كشتي نجات» است. اگر چه همه پيامبران و امامان (ع) چراغها و انوار هدايت و كشتيهاي نجات و رهايي اند، چنانكه پيامبر اسلام (ص) فرمود: «انما مثل اهل بيتي فيكم كمثل سفينة نوح من دخلها نجا، و من تخلف عنها هلك». [2]

همانا خانداون و اهل بيت من در ميان شما مانند كتشي نوح است كه هر كس داخل آن شود نجات پيدا كرده و هركس كه از آن تخلف كند هلاك خواهد شد.

اما كشتي نجات حسين (ع) حركتش بر امواج توفنده و گسترده دريا، سريعتر و لنگر انداختن و پهلو گرفتن آن بر ساحلهاي نجات آسانتر بوده و دايره بهره وري و استفاده از نور مشعل وجود حسين (ع) وسيعتر است.

در آن زماني كه امواج بلند و سهمگين فساد و گناه بر پيكره نيمه جان جامعه اسلامي، و جان و دل مسلمانان، تازيانه مرگ مي زد و گرداب حوادث و توطئه ها و پليديها، خفتگان در بستر غفلت را بي رحمانه به قعر تاريكي و تباهي مي كشيد، اين حسين بود كه با قيام و نهضت الهي خود و شهادت و اسارت اهل بيت خويش، گرفتاران در اين اوضاع خطرناك را از درياي پر تلاطم ساخته شده به دست فتنه گر «بني اميه» نجات بخشيد و با كشتي رهايي خود، اين خفتگان و غافلان و گرفتاران را به ساحل نجات رهنمون نمود.

آري، حسين (ع) «مصباح الهدي» است تا در اين ظلمتكده خاك، دليل و راهنماي راه باشد؛ و «سفينة النجاة» است تا در اقيانوس متلاطم فتنه ها و ضلالتها، غرق شدگان را كه كشتي شكسته بودند فرياد رس باشد.



اي كه مصباح هدايت هستي و فلك نجات

از چه با اين اشكها ايجاد طوفان مي كني؟



زنده در قبر دل ما بدن كشته تو است

جان مايي و ترا قبر حقيقت دل ماست