محدث نوري اين قضيه را از كليددار حضرت امام حسين عليه السلام روايت كرده اند:

در زمان مرحوم فتحعلي شاه قاجار، شبي او را در حرم امام عليه السلام ديدم. خيلي تعجب كردم كه چطور شده است كه شاه ايران بدون سر و صدا به كربلا آمده است و به زيارت حرم مطهر مشغول است؟

از حرم بيرون آمدم و از كفش داريها پرسيدم. آنها گفتند: چنين چيزي نيست و ما درباره ي آمدن او خبري نداريم. باز به حرم برگشتم و او را نديدم! سه روز بعد خبر رسيد كه فتحعلي شاه مرحوم شده است!

من در اين فكر بودم كه اين، چه قضيه اي بود؟ تا آنكه شبي در عالم خواب ديدم فتحعلي شاه در حرم حضرت سيدالشهدا عليه السلام است، به ايشان گفتم: آقا، من چند شب پيش، شما را در حرم مطهر امام حسين عليه السلام ديدم!


فتحعلي شاه گفت: بلي من بودم! و علت اين كه مرا در حرم ديديد، اين است كه شبي در بستر در حال استراحت بودم. چون آن شب ماهي شوري خورده بودم؛ خيلي عطش بر من غالب شده بود، به قدري كه نزديك بود هلاك شوم و كسي هم به بالينم حاضر نبود!

خودم برخاستم و ظرف آبي پيدا كردم و آب خوردم و يادي از لب تشنه ي امام حسين عليه السلام نمودم. حضرت امام عليه السلام به پاس آنكه من در آن شب و در آن حال به يادشان بودم، روح مرا به اينجا آوردند. [1] .