شهيد بزرگوار، استاد اخلاق، آية الله دستغيب در يكي از كتابهاي پربهاي خود (گنجينه اي از قرآن) فرموده اند: يكي از علما در حدود بيست سال پيش، براي بنده نقل فرمود كه يكي از شيوخ عرب در عراق مرده بود.

در خواب ديدند كه او معذب است و با غل هاي آتشين، او را در محضر حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام حاضر كردند. حضرت از او پرسيدند: در دنيا، چه عمل داشتي؟!

شيخ عرب گفت: خرابكاري داشتم، ولي كارهاي خوب هم داشته ام! مثلا مردم را به خيرات وامي داشتم و به مجالس روضه خواني دعوت مي كردم.

حضرت فرمودند: آري، ولي مردم را با رودربايستي، وادار مي كردي! عرض كرد:بلي، ولي بالاخره جلال شما را با اين كار ظاهر مي كردم. حضرت فرمودند: غرضت آن بود كه رياستت محفوظ بماند! عرض كرد: صحيح است كه من يك عمل خالص


نداشتم، ولي شما خودتان شاهد هستيد كه در دلم خوش داشتم كه نام شما بلند شود و عزاي امام حسين عليه السلام برپا گردد!

حضرت فرمودند: «پس حسابت با حسين عليه السلام است» يعني بايد از باب الحسين وارد شوي ورنه از طريق عدل، راهي براي نجات تو نيست.

بيننده ي خواب گفت: در اين هنگام، ديدم كه حضرت سيدالشهداء عليه السلام در گوشه اي قرار گرفته اند و اين شيخ عرب را نزد آقا آوردند.

حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند: خلوه! او را رها كنيد. [1] .