مرحوم استاد، شيخ عبدالحسين تهراني قدس سره اين قضيه را نقل نمود: وقتي كه ميرزا نبي خان، كه يكي از نزديكان محمدشاه قاجار بود؛ وفات كرد (او در حياتش به فسق و فجور در ظاهر معروف بود)، شبي در خواب ديدم كه گويا در باغها وعمارتهاي بهشتي گردش مي كنم و كسي نيز همراه من است كه منازل و قصرها را مي شناسد. پس به جايي رسيديم، كه آن شخص گفت: اينجا منزل نبي خان است! اگر مي خواهي خودش را ببيني، آنجا نشسته است. سپس به جايي اشاره كرد.

من متوجه آنجا شدم كه ديدم كه او (ميرزا نبي خان) در تالاري نشسته است. او چون مرا ديد به من اشاره كرد و گفت: بيا بالا! من نزد او رفتم. پس نبي خان برخاست و سلام كرد و مرا در صدر مجلس نشانيد و خودش به همان عادتي كه در دنيا داشت نشست، و من در حال او متفكر بودم!

او به من نگاه كرد و گفت: اي شيخ، گويا از مقام من تعجب مي كني؟ زيرا اعمال من در دنيا خوب نبود و نتيجه اي جز عذاب دردناك نداشتم. البته اينطور هم بود!


اما من در طالقان معدن نمكي داشتم و هر سال درآمد آن را به نجف اشرف مي فرستادم، تا صرف برگزاري مراسم عزاداري حضرت سيدالشهداء عليه السلام شود. خداوند اين مكان و باغ را در عوض آن به من عطا كرد!

مرحوم شيخ عبدالحسين تهراني گفت: من از خواب بيدار شدم، در حالتي كه متعجب بودم. فرداي آن روز اين رؤيا را در مجلسي بازگو نمودم، پس يكي از فرزندان ملا مطيع طالقاني گفت:

اين خواب رؤياي صادقانه است. او در طالقان معدن نمكي داشت و درآمد آن را كه نزديك صد تومان بود، هر ساله به نجف مي فرستاد و پدر من مسئول خرج كردن آن در راه عزاداري امام حسين عليه السلام بود.

مرحوم شيخ عبدالحسين تهراني فرمود: تا آن وقت، من نمي دانستم كه او در طالقان ملك دارد و هر سال در نجف مراسم عزاداري برپا مي كند. [1] .