مرحوم سيد حسين شاهرودي قدس سره فرمود: با مرحوم شيخ علي زاهد قدس سره پياده از مسجد سهله برمي گشتيم، مرد عربي از ايشان پرسيد: چرا براي شب زيارتي امام حسين عليه السلام به كربلا مي رويد و به اين ترتيب موفق به درك چهل شب در مسجد سهله نمي شويد؟

مرحوم شيخ علي زاهد فرمودند: برايت قضيه اي نقل مي كنم تا بداني كه حق دارم زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكنم!

قضيه آن است كه شخص متدين و محترمي ساكن نجف اشرف بود. وي در اواخر عمر، همه ي املاك خود را فروخت و به كربلا آمد و در آنجا مسكن گزيد.

مردم به او گفتند: همه دوست دارند در نجف اشرف بميرند، اما تو به كربلا آمده اي؟!

او جواب داد: دستگاه اميرالمؤمنين عليه السلام فقط مرد قبول مي كند! (يعني افراد پاك و صالح به بارگاه حضرت علي عليه السلام راه دارند.) ولي در دستگاه امام حسين عليه السلام، همه را مي پذيرند! متقي و فاسق و حتي يهود و نصاري نيز در اين باب اوسع الهي راه دارند.


خلاصه، آن مرد در كربلا فوت كرد و در همان جا مدفون شد. در شب دفن او، عده اي او را به خواب ديدند و او گفته بود:

چون مرا در قبر گذاشتند، نكيرين براي سؤال آمدند، سپس يكي از آنها اعمال مرا به ديگري عرضه مي كرد. ابتدا نمازها را شروع كردند، ملك ديگر به نمازها اشكال كرد و نپذيرفت و خودم مي فهميدم كه راست مي گويند و آن نمازها براي خدا نبوده است!

هنگامي كه نمازهايم رد شد، مأيوس شدم. بعد به همين صورت تمام اعمالم را خدشه دار كردند و نپذيرفتند! تا اينكه نوبت به اعمالي رسيد كه مربوط به امام حسين عليه السلام بود.

آن ملك گفت: به زيارت كربلا رفته است، و هر دو قبول كردند! در مجلس روضه شركت كرده است، هر دو قبول كردند! در فلان مجلس خدمتي به عزاداران كرده است، قبول كردند! و همينطور...

من در قبر عصباني شدم و گفتم: اي ملائكه ي خدا، اين اعمال و آن اعمال همه براي من است، چطور از بقيه ي اعمال من چيزي قبول نشد؛ ولي در اين اعمال، هيچ چيز رد نشد؟!

به من گفتند: «خاموش باش! زيرا ما در دستگاه امام حسين عليه السلام، وظيفه تحقيق نداريم و مأمور به ظاهر هستيم!

سپس شيخ علي زاهد از آن مرد عرب پرسيد: حالا آيا من حق دارم كه زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكنم؟! آن عرب پاسخ داد: بلي، حق با شما است. [1] .