مرحوم آيت الله علامه ي ميرجهاني قدس الله نفسه الشريف فرمودند:

در ابتداي منبري شدن، با خود فكر كردم كه مؤمن بايد خوف و رجائش مساوي باشد و امروز شيعيان چنان رجاء به رحمت خدا پيدا كرده اند، كه گويا هيچ خوفي از اهوال بعد از مرگ ندارند! بنابراين وظيفه ي خود ديدم كه در سخنراني ها آيات عذاب را تفسير كنم و عقبات پس از مرگ را تذكر دهم.

در اكثر سخنرانيها همين بحثها را مطرح مي كردم و مستمعين گريه ي زيادي مي كردند! بالاخره روزي در منزل يكي از اخيار اصفهان (ايشان نام او را ذكر كردند) بر فراز منبر بودم و آيه ي عذابي را تفسير مي كردم، و اشكها رخسار مستمعين را


پوشانده بود. در اين اثنا ناگهان برايم مكاشفه اي حاصل شد و حضرت سيدالشهداء عليه السلام را در بين زمين و آسمان ديدم كه مطالبي به اين مضامين مي فرمودند: «مير جهاني! تا كي مردم را مي ترساني! من رحمت الله الواسعه ام!».

پس از اين مكاشفه، سعي كرم كه منبرهايم فقط در زمينه ي ايجاد خوف نباشد.