سيد جليل، مرحوم دكتر اسماعيل مجاب (دندان ساز)، عجائبي را كه از ايام مجاورت در هندوستان مشاهده كرده بود، نقل مي كرد. از آن جمله مي گفت:

عده اي از بازرگانان هندو (بت پرست) به حضرت سيدالشهداء عليه السلام معتقد و علاقه مند هستند و براي بركت مالشان، با آن حضرت شراكت مي كنند.

بعضي از آنها روز عاشورا به وسيله ي شيعيان شربت و فالوده و بستني درست مي كنند و خودشان به حال عزا مي ايستند و آن چيزهاي نذري را به عزاداران مي دهند. بعضي از آنها نيز مبلغي را كه مربوط به آن حضرت است، به شيعيان مي دهند تا در مراكز عزاداري خود صرف نمايند.

يكي از آنها عادتش اين بود كه همراه سينه زنها حركت مي كرد و با آنها سينه مي زد. چون آن هندو مرد، بنا به رسم مذهبي خودشان، بدنش را با آتش سوزاندند و تمام بدنش خاكستر شد. فقط دست راست و قطعه اي از سينه اش در آتش نسوخته بود.


بستگانش آن دو عضو را نزد قبرستان شيعيان آوردند و گفتند: اين دو قطعه از بدن او مربوط به حسين شما است!

وقتي كه آتش جهنم كه قابل مقايسه با آتش دنيا نيست به وسيله ي حضرت امام حسين عليه السلام خاموش و برد و سلام مي گردد، پس نسوزاندن آتش ضعيف دنيوي به وسيله آن بزرگوار، جاي تعجب نيست! [1] .