مرحوم مغفور، حاجي مؤمن رحمة الله عليه فرمود:

مخدره ي محترمه اي به من خبر داد كه مقدار نخودي تربت اصلي حضرت امام حسين عليه السلام به من رسيده است و آن را در كفن خود گذاشته ام. اين تربت هر سال در روز عاشورا خونين مي شود، به طوري كه رطوبت خون ها به كفن سرايت مي كند و بعد تدريجا خشك مي شود.

از آن مخدره خواهش كردم، كه روز عاشورا به منزلش بروم و آن تربت را ببينم. او قبول كرد.

روز عاشورا به منزل او رفتم. او بقچه ي كفنش را آورد و باز كرد. حلقه اي از خون در كفن مشاهده نمودم و تربت مبارك را ديدم كه همانطوري كه آن مخدره گفته بود،تر و خونين و به علاوه لرزان است. از ديدن آن منظره و تصور بزرگي مصيبت حضرت


امام حسين عليه السلام، سخت گريان و نالان و از خود بيخود شدم. [1] .