مرحوم آيت الله سيد هادي خراساني، در كتاب معجزات و كرامات اين قضيه را نقل مي كند:

روي پشت بام خوابيده بوديم، كه ناگهان ماري دست يكي از خويشان ما را گزيد! وي مدتي مداوا كرد ولي سود نبخشيد. آخرالأمر جواني به نام سيد عبدالامير نزد ما آمد و گفت: كجاي دست او را مار گزيده است.

چون محل مارزدگي را به او نشان داد، بلافاصله دستي به آن موضع زد و بكلي محل درد خوب شد! سپس سيد عبدالامير گفت: من نه دعايي دارم و نه دوايي؛ فقط كرامتي است كه از اجداد ما به ما رسيده است، هر سمي كه از زنبور يا عقرب يا مار باشد، اگر ما آب دهان يا انگشت به آن بگذاريم خوب مي شود!

علت اين كرامت اين است كه جد ما، موقعي كه آب به قبر شريف حضرت رقيه افتاد، جسد حضرت رقيه عليهاالسلام را سه روز روي دست گرفت تا قبر شريف آن حضرت را تعمير كردند، از آن جا، اين اثر در او و اولادش نسلا بعد نسل باقي مانده است. [1] .