حضرت آية الله حاج شيخ ابوالفضل خوانساري علت نامگذاري خودشان را اينگونه بيان فرموده اند:

مادربزرگم، كه همسر فقيد سعيد، آية الله حاج شيخ ابوتراب كلاردشتي بودند، نقل مي كردند: زماني كه موقع وضع حمل صبيه شان (كه مادر من باشد) فرامي رسد، به دنبال قابله مي روند. وقتي همراه قابله به منزل برمي گردند، نيمه هاي شب بوده و با در بسته ي كوچه روبرو مي شوند (آن زمانها مرسوم بود كه شبها در كوچه را مي بستند و تا اذان صبح، به هيچ وجه باز نمي كردند).

ايشان فرمودند كه چون وضع اضطراري بود و هيچ راه علاجي به نظرشان نمي رسيد، به حضرت ابوالفضل عليه السلام توسل پيدا كرده و عهد بسته بودند كه اگر اين مانع برطرف شود، فرزندشان را به نام حضرت ابوالفضل عليه السلام نامگذاري كنند و از نوكران آن حضرت قرار دهند.

با اين توسل، ناگاه درب بسته، خود بخود باز مي شود و آنها به منزل مي آيند و نوزاد با سلامتي متولد مي گردد. [1] .