اين قضيه توسط آية الله سيد نور الدين ميلاني نقل شده است:

مرحوم آيت الله العظمي حاج شيخ محمد حسن مامقاني قدس سره (متوفي سال 1323 هجري قمري)، در زمان خود مرجع بزرگ شيعه محسوب مي شد. ايشان دوازده هزار نفر از طلاب علوم ديني را در نجف شهريه مي داد و دوره ي اصول و فقه وي، و همچنين شرح مكاسب ايشان، چاپ شده است.

ايشان در تجزيه و تحليل يكي از مسائل ارث، توقف مي كند و حل مسئله بر ايشان مشكل مي شود! براي رفع اين مشكل علمي، بناچار متوسل به حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام مي گردد. شب در عالم رؤيا، حضرت عباس عليه السلام را مي بيند. آن حضرت ابتدا مسئله ي مشكل او را حل مي كند و سپس مي فرمايند: مي داني چرا در حل اين مسئله فروماندي؟ عرض مي كند: خير.

مي فرمايند: بدين علت كه، تو را عجب فراگرفت و در دلت خطور كرد كه ما حساب رياضي مي دانيم، علماي سابق كه رياضي نمي دانستند، چه مي كردند؟! خدا خواست به اين وسيله تو را تأديب كند! [1] .