خانم نوحه گري به نام زره، در مجالس زنانه شركت مي كرده و عزاي حضرت سيدالشهداء اباعبدالله الحسين عليه السلام را برپا مي نموده است. وي خانمي متقي و پرهيزگار و اهل ولاء بوده و مخدرات ديگر را تشويق به عزاداري و گريه مي نموده و خلاصه براي عزاداري اهل بيت عليهم السلام هر كاري كه از دستش برمي آمده، انجام مي داده است.

يك شب بعد از جلسات عزاداري به منزلش برمي گردد، با حال خسته به بستر مي رود و به خواب مي رود و در عالم خواب مي بيند كه به محضر مقدس حضرت فاطمه ي زهرا عليهاالسلام شرفياب شده است. حضرت صديقه عليهاالسلام نزد قبر مقدس حضرت


سيدالشهداء عليه السلام نشسته اند و گريه و زاري مي كنند و بعد با چشم گريان رو به اين مخدره كردند و فرمودند: اي زره! در مجالس عزاي فرزند دلبندم سيد الشهداء عليه السلام اين اشعار را بخوان:



ايها العينان فيضا

و استهلا لا تغيضا



و ابكيا بالطف ميتا

ترك الصدر رضيضا



لم امرضه قتيلا!

لا و لا كان مريضا



يعني: اي دو چشمان! اشك بسيار فروريزيد! زياد گريه كنيد، و به اشك كم اكتفا نكنيد! و گريه كنيد بر آن شهيدي كه در زمين كربلا افتاده است و سينه اش زير سم اسبها شكسته شده است! مريض نبود و از دار دنيا رفته است و كسي براي او بيمارداري و زخم بندي نكرد! [1] .