در طول تاريخ غيبت كبري حضرت بقية الله ارواحنا فداه، نامه هاي متعددي به علما و دوستان خود مرقوم فرموده اند. اما در سالهاي اخير يعني در سال 1404 هجري قمري، ايشان نامه اي با يك دنيا محبت به شيعيان خود فرستادند. شرح اين نامه را از اينجا آغاز مي كنيم كه حدودا سال 1410 هجري قمري بود كه يكي از علما بزرگ اهل معني قضيه ي زير را براي من و جمعي از دوستان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام اين چنين نقل فرمودند:

يكي از دوستان امام عصر ارواحنا فداه، نامه اي از لبنان با قضيه ي مربوط به آن را برايمان به اين شرح ارسال نموده اند:

اما جماعت يكي از مساجد لبنان به نام «مسجد السيدة نرجس عليهاالسلام» (يعني مسجد


حضرت نرگس مادر بزرگوار حضرت امام عصر ارواحنا فداه) وافراد هيئت امناي مسجد، قسم مؤكد ياد نموده اند كه در اين مسجد در ماه محرم به نام حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام، مؤمنين را اطعام مي نموديم.

براي اين منظور و به عنوان شركت مردم در ثواب اين عمل، صندوقي در آن محل نصب كرده بوديم و چنانكه معمول است، صندوق داراي قفل بود و فقط روزنه ي باريكي داشت كه بتوانند سكه يا اسكناسي تا كرده را داخل آن بيندازند.

پس از مدتي كه آن را باز نموديم، با كمال تعجب نامه اي به همراه يك شكلات بزرگ لبناني در آن يافتيم كه به هر صورت بخواهيم محاسبه نماييم، محال است كه آن دو را از روزنه ي باريك، در صندوق داخل نموده باشند و فقط بايد با معجزه اي اين كار انجام شده باشد، زيرا كليد آن نيز فقط در دست خودمان بود.

وقتي نامه را باز نموديم اين جملات با ترتيب خاصي در آن نوشته شده بود: (لازم به تذكر است كه آن خط مبارك، هيبت و عظمتي را در دل انسان ايجاد مي كرد).

بسم الله الرحمن الرحيم

«وقل اعملوا فسيري الله عملكم و رسوله و المؤمنون» صدق الله العلي العظيم

«انا المهدي المنتظر»

«اقمت الصلاة في مسجدكم»

«و اكلت مما اكلتم»

«و دعوت لكم»

«فادعوا لي بالفرج»


ترجمه ي اين جملات:

«به نام خداوند بخشنده ي مهربان»

(اي پيامبر ما به مردم بگو:) هر عملي را كه مي خواهيد انجام دهيد، اما بدانيد عمل شما را خدا و رسول او و مؤمنون (ائمه هدي عليهم السلام) مي بينند.

راست فرموده است خداوند بلند مرتبه ي با عظمت.

من مهدي منتظر هستم.

در مسجد شما نماز را برپا داشتم.

و از آنچه شما خورديد، من هم خوردم.

و براي شما دعا نمودم.

پس شما هم براي فرج من دعا كنيد.

پس از نقل اين نامه، دوستان آن حضرت، از اين همه لطف، اشك شوق مي ريختند و گريه مي كردند.

در تأييد اين نامه، چند روز بعد يكي از روحانيون معظم در حرم مطهر حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام به طور اتفاقي، تشرفي به محضر مقدس حضرت بقية الله «عجل الله تعالي فرجه الشريف» پيدا نموده و از آن حضرت درباره ي نامه ي فوق سؤال كرده بود كه آن حضرت در جواب فرموده بودند: بلي آن نامه از ما مي باشد.

و من خودم آن روحاني عزيز و متقي را ديدم و دوباره از ايشان همان تشرف را پرسيدم و ايشان آن را برايم همانگونه كه در بالا ذكر شد، بازگو فرمودند. [1] .