مرحوم آقا مير اسد مير بابائي - از علماي عامل و سادات بزرگوار و از مهاجرين في سبيل الله بعد از انقلاب لنين ملعون - نقل مي كرد:

بين دو نفر مسلمان اهل قفقاز، اختلافي رخ داد كه شكايت آن را به دادگاه دولت


روسيه بردند. مدعي، ضمن محاكمه گفت: متهم بايد هفت قدم به سمت قبله گام بردارد و به حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام قسم بخورد كه «سخنانش از روي صداقت و راستي است و حق با او مي باشد»؛ اگر چنين كند من رضايت مي دهم.

رئيس دادگاه مسلمان نبود و بنابر اين قضيه را درست نمي فهمد، ولي مي گويد: چون توافق دارند، از طرف ما بلامانع است. «مدعي عليه» مراسم قسم را به جا مي آورد و در اثناي آن، در قدم پنج به زمين مي خورد و هلاك مي شود. با اين حادثه، وضع دادگاه به هم مي خورد و دكتر قانوني مي آيد و شخص مزبور را معاينه مي كند و برگ فوت وي را صادر مي كند.

پس از اين پيشامد، از سوي اولياي امور، آگهي رسمي صادر مي شود كه بعد از اين، در اين دادگاه محاكمه ي حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام ممنوع است! [1] .