جناب حجة الاسلام آقاي سيد علي موسوي، يكي از ذاكرين حضرت اباعبدالله الحسين نقل مي كند، كه يكي از اهالي كرمجگان به نام آقاي محمود بابايي گفت:

در شب تاسوعاي سال 1374 شمسي، گوسفندي كه يكي از اهالي ده آن را نذر حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام كرده بود، فرار كرد.

بنده و برادرم به دنبال گوسفند فراري حركت كرديم تا او را بگيريم و ذبح كنيم. اما هر چه به دنبال آن رفتيم؛ موفق به گرفتنش نشديم. ناگهان دو گرگ از سمت كوه پيدا شدند و به دنبال آن گوسفند رفتند. ما هم به دنبال آن بوديم تا مبادا آن دو گرگ، گوسفند را از بين ببرند. وقتي به حدود ده متري آن گوسفند رسيديم آن دو گرگ گوسفند را گرفتند.

يكي از آنها از گردن گوسفند گرفته بود و ديگري نگاه مي كرد. وقتي كه من به گوسفند نزديك شدم، گرگ گردن گوسفند را رها كرد و من به طور معجزه آسايي ديدم كه حتي يك خراش بر بدن گوسفند وارد نشده است و اين در حالي بود كه خودم مشاهده نمودم كه جاي چهار نيش گرگ بر گردن گوسفند پيدا بود، اما به هيچ عنوان فرونرفته بود! [1] .