نمي توانم پايم را (به طرف ضريح) دراز كنم
فاضل صالح عالم متقي حاجي ملا ابوالحسن مازندراني قدس سره نقل مي فرمود:
مدتي پيش از ظهور اين معجزه (داستان قبل) خوابي ديدم كه در تعبير آن حيران بودم. تا آن روزي كه اين معجزه تغيير مردگان را ديدم، تعبيرش آشكار گرديد. و آن خواب اين بود:
تقيه ي صالحه، خاله ي فرزندم (خواهر خانم مرحوم مازندراني) چون فوت شد؛ او را در همين قسمت ازصحن مقدس (سرداب مورد اشاره ي داستان قبل) دفن كردم.
شبي او را در خواب ديدم و از حالش پرسيدم و از آنچه برايش پيش آمده است، پرسش كردم.
او گفت: در خير و خوبي و سلامتي هستم، غير از اينكه تو مرا در مكان تنگي دفن كردي كه نمي توانم پايم را دراز كنم و دائما بايد سرم را به زانو بگذارم!
چون بيدار شدم علت آن را ندانستم؛ تا آن معجزه ي جابجا شدن جنازه ها را ديدم و فهميدم پا را به سمت قبر مطهر دراز كردن، بي ادبي به ساحت قدس امام حسين عليه السلام است [1] .
پاورقي
[1] ترجمهي دارالسلام نوري ج 2، ص 163 - داستانهاي شگفت ص 429 - کرامات الحسينيه ج 1، ص 132.